Jak diagnozuje się bezpłodność u mężczyzn?
Czym by nie była spowodowana bezpłodność mężczyzn, to zawsze znajdzie swoje odbicie na spermatygenez. Dlatego początek badania bezdzietnej pary należy zacząć z kontrolowania oddawania nasienia mężczyzny, na które lekarz-androlog kieruje pacjenta po zażyciu. Rozróżnia się następujące warianty patologii nasienia:
- Anejakulacja (spermatoschesis, aneyakulyatorny syndrome) – brak ejakulatu (spermy).
- Azoospermia – brak plemników w ejakulacie. Odróżnić azoospermii wydzielniczą gdy plemników w jądrach są formowane i azoospermią gdzie powstają plemniki, ale nie wybuchają z powodu niedrożności kanalików nasiennych.
- Oligospermia – niewystarczająca ilość (objętość) plemników.
- Oligozoospermia – niewystarczająca liczba plemników w nasieniu.
- Astenozoospermia – niedostateczna ruchliwość plemników.
- Nekrospermiya – brak plemników żywych
- Kriptospermiya – obecność pojedyńczo ruchliwych plemników w ejakulacie.
- Teratozoospermia – zwiększona liczba morfologicznie nienormalnych plemników.
- Piospermiya – zwiększona liczba leukocytów w nasieniu w wyniku procesu zapalnego.
Analiza ejakulatu (tak zwany spermiogram) charakteryzuje się płodnością nasienia u mężczyzn. Dla ejakulatu z normalną wartością, liczbą, ruchliwością i morfologią plemników stosuje się termin “normoserma”. Nadmierna ilość plemników w ejakulacie (ponad 200 mln w 1 ml) oznacza się terminem “polisperma”.
Oprócz kontrolowania oddawania nasienia pacjenta należy również przejść USG jąder i moszny. Za pomocą tego badania można określić strukturę prostaty, określić, w jakim stanie znajdują się pęcherzyki nasienne.