Diagnostyka niepłodności męskiej

Jak diagnozuje się bezpłodność u mężczyzn?

Czym by nie była spowodowana bezpłodność mężczyzn, to zawsze znajdzie swoje odbicie na spermatygenez. Dlatego początek badania bezdzietnej pary należy zacząć z kontrolowania oddawania nasienia mężczyzny, na  które lekarz-androlog kieruje pacjenta po zażyciu. Rozróżnia się następujące warianty patologii nasienia:

    • Anejakulacja (spermatoschesis, aneyakulyatorny syndrome) – brak ejakulatu (spermy).
    • Azoospermia – brak plemników w ejakulacie. Odróżnić azoospermii wydzielniczą gdy plemników w jądrach są formowane i azoospermią gdzie powstają plemniki, ale nie wybuchają z powodu niedrożności kanalików nasiennych.
    • Oligospermia – niewystarczająca ilość (objętość) plemników.
    • Oligozoospermia – niewystarczająca liczba plemników w nasieniu.
    • Astenozoospermia – niedostateczna ruchliwość plemników.
    • Nekrospermiya – brak plemników żywych
    • Kriptospermiya – obecność pojedyńczo ruchliwych plemników w ejakulacie.
    • Teratozoospermia – zwiększona liczba morfologicznie nienormalnych plemników.
    • Piospermiya – zwiększona liczba leukocytów w nasieniu w wyniku procesu zapalnego.

Analiza ejakulatu (tak zwany spermiogram) charakteryzuje się płodnością nasienia u mężczyzn. Dla ejakulatu z normalną wartością, liczbą, ruchliwością i morfologią plemników stosuje się termin “normoserma”. Nadmierna ilość plemników w ejakulacie (ponad 200 mln w 1 ml) oznacza się terminem “polisperma”.

Oprócz kontrolowania oddawania nasienia pacjenta należy również przejść USG jąder i moszny. Za pomocą tego badania można określić strukturę prostaty, określić, w jakim stanie znajdują się pęcherzyki nasienne.